Polkowice
Na zaproszenie pani Doroty Doskocz w lutym wystawa powędrowała do Polkowic, do Szkoły Podstawowej nr 3 im. Arkadego Fiedlera. Trening w dniach 14 i 15 lutego przeprowadziła Luba Shynder. Pracowała z 21 uczniami z trzeciej klasy gimnazjum. Wystawa została bardzo ciepło przyjęta zarówno przez młodzież, jak i przez nauczycieli, którzy i merytorycznie, i praktycznie aktywnie i chętnie współpracowali.
Wystawę „Anna Frank, historia na dzień dzisiejszy”, przygotowaną przez „Anne Frank Polska” we współpracy z Domem Anne Frank w Amsterdamie oraz Muzeum Auschwitz-Birkenau będą pokazywać do końca lutego. Mogą ją oglądać również uczniowie z innych szkół.
Poniżej link do strony szkoły:
http://www.gim1.polkowice.pl/78-2018-2019/1692-historia-anny-frank.html
I do radia:
https://legnica.fm/wiadomosci/wiadomosci-fakty/18-fakty-polkowice/25761-wyjatkowa-lekcja-historii-i-tolerancji
W czasie ewaluacji, 29 marca, młodzi przewodnicy podzielili się z nami wrażeniami i przemyśleniami na temat treningu i oprowadzania innych po wystawie. Oto kilka z ich wypowiedzi:
Agnieszka: Gdy za pierwszym razem usłyszałam nazwisko Frank, nie wiedziałam, o co chodzi. Teraz wiem i jestem wdzięczna za tę nową wiedzę.
Jula: Cieszę się, że ja nie żyję w takich okrutnych czasach (…) Bardzo szkoda mi wszystkich ludzi, którzy żyli w tamtych czasach.
Otylia: Dostałam szansę, by móc poznać czyjąś historię, doświadczyć jej na nowo, a następnie opowiadać o niej innym.
Karolina: Był to lepszy sposób przyswajania wiedzy niż siedzenie w szkolnej ławce.
Agnieszka: Któregoś dnia przyszła ósma klasa. Po wystawie ich nauczycielka powiedziała, że słuchali bardziej niż na historii. To dało mi ogromną satysfakcję.
Jakub: Przy okazji wyklarowałem swoją wizję Anny Frank oraz poznałem młodych ludzi na zajęciach i samym oprowadzaniu.
Karolina: Oprowadzając starsze osoby ( Uniwersytet Trzeciego Wieku) dużo się dowiedziałam od tych ludzi. Posiadali dużą wiedzę o II wojnie światowej, a także doświadczenie życiowe, którym chętnie się dzielili. (…) widziałam, z jaką chęcią i radością patrzą na nas, czyli młodsze pokolenie, które uczy się historii ich dzieciństwa.
Martyna: (…) w każdej grupie otrzymałam wiele szacunku i uwagi.
Dziękujemy za Wasze zaangażowanie!
